• Home
  • About
  • Contact
    • Category
    • Category
    • Category
  • Shop
  • Advertise

About Me

About Me
Escribo desde los 13 años, me gustan las series, los gatos y Marina and The Diamonds. , click here →

Follow me @paula.sidoruk

Followers

>>Otros blogs

  • Cafeinómana
  • ( brillantina explosiva )
  • Silicon, Saline, Poison
  • Vuelo de media luna.

Translate

facebook twitter instagram pinterest bloglovin Email

Happy crime.

"I am Marina and you are the Diamonds."

  No te mentiría si dijera que te esperé. Que te esperé por mucho tiempo. Que vos no hacías nada, que yo sólo me dedicaba a esperarte. Que eso no me molestaba porque de igual manera no podía dejarte. Y no me cansaba nunca, para mí, quererte, era lo mejor que sabía hacer. Y vos no llegabas, nunca llegabas para mí. Sin embargo, yo seguía, siempre seguía. 
  Un día, dejé de esperarte. Algo me decía que dejara de esperar por algo que no llegaba nunca. Que perdía tiempo, que lo perdí en gran medida. Y yo no lo quería aceptar, serían incontables las veces que volví a esperarte por costumbre. Porque no sabía hacer otra cosa. Sólo sabía esperarte, no sabía qué hacer si no te esperaba nunca más. Y eso un poco me hizo mal, y otro tanto me enseñó. Te esperé lo suficiente como para darme cuenta de que no tenía que hacerlo más. Y no sabía qué hacer, qué sentir. Me sentía extraña, me sentía sola. No esperaba a nadie, no quería a nadie. No si no eras vos a quien estaba esperando. Y me dolió, y no sabía cómo seguir sin vos. Sin vos no sabía nada. Te esperé por tanto tiempo que todo eso por lo que me quedé nunca pasó, sino que llegó cuando yo ya no te esperaba más. Y me duele, ¿te parece justo? Esperar que pase algo y que ocurra cuando ya no queda nada. Con vos estas cosas siempre pasan, y sin embargo siempre llegan a doler como si nunca te hubiera esperado tanto como lo hice.
Share
Tweet
Pin
Share
No comentarios
  Tenés que acordarte de toda tu vida. Aunque te parezca mucho, aunque te parezca poco. Tenés que acordarte de cada cosa que pasaste. 
  ¿Con quién amaste, con quién aprendiste a querer?
  ¿Con quién pasaste cosas buenas y malas, con quién podías compartir hasta tus pensamientos más tontos e irracionales?
  ¿Con quién podías hablar sin que te diera vergüenza hasta sentir? 
  ¿Con quién te decepcionaste, con quién lloraste la vida y más, hasta darte cuenta de que eso estaba mal?
  ¿Con quién fuiste feliz, con quién fuiste belleza y también tristeza?
  ¿Con quién reíste, con quién lloraste?

¡Tenés que acordarte de todo eso y más! No es todo lo bueno, ni todo lo malo. Es acordarse nada más. ¿Te hicieron bien, te hicieron mal? Lo malo que te hicieron vale más. ¿Te lastimaron? No sólo recuerdes las cosas buenas que te dieron o te hicieron sentir. No. Acordate de las veces que te fallaron, de las veces en las que lloraste y más, preguntándote por qué no podías mejorar para los demás. Acordate de las veces que supiste dar otra oportunidad y te siguió fallando, ¡y vos lo seguiste perdonando! Al final lo que tenés hoy en día no es todo felicidad, no. Y ni siquiera está mal. Pero, a veces, sólo querés ver las cosas buenas que hicieron por vos. Y te olvidás, dejás pasar las veces que de alguna forma te llegaron a lastimar. ¿No les importó, no lo sabían? ¿Qué tan segura estás de eso? 

  ¿Perdonar? Eso se da solo y cuando aceptás. Pero olvidar lo hacés hasta a veces sin darte cuenta. No están mal las oportunidades, pero ¿en el momento en el que se acostumbran a fallarte y vos, a perdonar? Eso ya no va. 
  El día que te despedís de verdad te das cuenta de lo perdida que podías llegar a estar. Y quizás te duela, quizás no quieras saber más. Pero acordate que las cosas buenas no quedaron atrás, ¿qué más podés decirle a esas personas que ya no están? Deciles "chau" y demás, al final quien queda sos vos, nadie más. ¿Con quién vas a llorar, entonces? ¿Con quién vas a querer, a ser belleza? Las cosas se te acomodan solas el día que dejás de rodearte de personas innegablemente tóxicas. ¡Soltá! Soltá y acordate que la única persona que te va a entender irremediablemente bien, vas a ser vos. 

Share
Tweet
Pin
Share
No comentarios
Newer Posts
Older Posts

About me

About Me

Aenean sollicitudin, lorem quis bibendum auctor, nisi elit conseat ipsum, nec sagittis sem nibh id elit. Duis sed odio sit amei.

Follow Us

  • facebook
  • twitter
  • instagram
  • Google+
  • pinterest
  • youtube

recent posts

Sponsor

Facebook

Blog Archive

  • enero 2023 (1)
  • agosto 2022 (1)
  • julio 2022 (1)
  • abril 2022 (1)
  • marzo 2022 (1)
  • agosto 2021 (1)
  • mayo 2021 (1)
  • abril 2021 (1)
  • febrero 2021 (1)
  • enero 2021 (2)
  • diciembre 2020 (2)
  • octubre 2020 (1)
  • septiembre 2020 (1)
  • agosto 2020 (2)
  • julio 2020 (1)
  • mayo 2020 (2)
  • febrero 2020 (1)
  • enero 2020 (1)
  • diciembre 2019 (2)
  • octubre 2019 (2)
  • septiembre 2019 (2)
  • agosto 2019 (1)
  • julio 2019 (1)
  • mayo 2019 (1)
  • abril 2019 (2)
  • febrero 2019 (2)
  • enero 2019 (2)
  • diciembre 2018 (3)
  • noviembre 2018 (4)
  • octubre 2018 (5)
  • septiembre 2018 (5)
  • agosto 2018 (8)
  • julio 2018 (8)
  • junio 2018 (8)
  • mayo 2018 (7)
  • abril 2018 (7)
  • marzo 2018 (5)
  • febrero 2018 (4)
  • enero 2018 (2)
  • diciembre 2017 (4)
  • noviembre 2017 (3)
  • octubre 2017 (8)
  • septiembre 2017 (7)
  • agosto 2017 (5)
  • julio 2017 (2)
  • junio 2017 (2)
  • mayo 2017 (2)
  • abril 2017 (1)
  • marzo 2017 (1)
  • febrero 2017 (4)
  • enero 2017 (2)
  • diciembre 2016 (6)
  • noviembre 2016 (9)
  • octubre 2016 (6)
  • septiembre 2016 (11)
  • agosto 2016 (6)
  • julio 2016 (10)
  • junio 2016 (4)
  • mayo 2016 (4)
  • abril 2016 (10)
  • marzo 2016 (4)
  • febrero 2016 (3)

Created with by ThemeXpose | Distributed by Blogger Templates