• Home
  • About
  • Contact
    • Category
    • Category
    • Category
  • Shop
  • Advertise

About Me

About Me
Escribo desde los 13 años, me gustan las series, los gatos y Marina and The Diamonds. , click here →

Follow me @paula.sidoruk

Followers

>>Otros blogs

  • Cafeinómana
  • ( brillantina explosiva )
  • Silicon, Saline, Poison
  • Vuelo de media luna.

Translate

facebook twitter instagram pinterest bloglovin Email

Happy crime.

"I am Marina and you are the Diamonds."

  Creo en nosotras. Creo en vos diciéndome que puedo, creo en vos cada vez que me decís que algún día todo va a estar bien.
  Creo en mí cada vez que te veo sonreír, cuando escucho tu risa, cuando te brillan los ojos. Miles de veces me pregunté dónde estuviste toda mi vida, y qué hubiera sido de mí si nunca hubieras aparecido.
  Y creo en todo cuando pienso en vos, porque la amistad que tenemos es para siempre. Y yo no creo en el para siempre, pero vos hacés que confíe en todo eso que no existe.
  Y no encuentro sentimiento más sincero en mí, que quererte así. No me sale más que ser feliz cuando pienso en vos, no hay alegría que valga más que hacerte reír hasta que llores, y no hay satisfacción más grande que reemplazarte las lágrimas por sonrisas.
  Siempre me dijiste que yo soy más madura, que yo aprendí más que vos desde que nos conocimos. Nunca me lo tomé como un cumplido porque estuviste en cada paso que di, cada vez que aprendí algo nuevo y cada vez que me caí, vos me ayudaste a levantar. Desde donde no puedo sentir más orgullo por tenerte, algo te agradece por llegar. Y por quedarte. Porque no te fuiste nunca y no hay mayor muestra de amor que esa.
  Y ya dije que me nacen los pensamientos más sinceros con vos, pero creo que no me expliqué lo suficiente. Ojalá pudiera cuidarte de todo lo malo que hay alrededor, ojalá pudiera pararme frente a lo que vos te hace doler y deshacerlo hasta que te cures. Ojalá pudiera protegerte sin que nada malo te pase, pero sé que eso no es posible. Sólo puedo quedarme a ver cómo te caés y levantás mil veces, siempre agarrándote la mano para que no te estanques nunca más.
  Y no sé si tenerte para siempre dependa de mí, pero ojalá nunca nada te haga falta, ojalá nunca nos hagamos falta la una a la otra y siempre podamos seguir así, como desde el primer día. Ojalá sigamos aprendiendo la una de la otra y entendamos cosas, vivamos otras y nos ríamos de lo que en algún momento nos hizo mal y nos preocupamos por parar.
  Ojalá nunca sientas que algo te hace falta, que hay algo malo en vos, ojalá pudieras no reprocharte a vos misma cada vez que el mundo se equivoca.
Share
Tweet
Pin
Share
No comentarios
  Los vecinos siguen con la música a todo lo que da, pero no importa, es Navidad; y si no podemos dormir, es problema nuestro. Resulta que son las 6 A.M. y los ojos se me cierran de a poco pero por alguna razón estoy escribiendo esto. Busco la manera de elegir las palabras adecuadas para intentar describir lo que me pasa, pero sólo vienen de vez en cuando. Mientras tanto, esto es introducción, más adelante seguramente se me ocurran.
  Me tuve que poner los auriculares porque la música está demasiado alta y no me deja pensar, aunque los pensamientos están más arriba que cualquier otra cosa. Y pienso en desorden, la atención se me corre de un recuerdo a otro y armo frases inconclusas que no me sirven para plasmar nada.
  Y es que al frente mío tengo a una persona tímida, que sonríe por tonterías. Y resulta que es lo único que puedo ver, porque no quiero ver nada más. Pero todo resulta demasiado cliché cuando quiero expresar lo que me hace sentir, y no hay palabra que valga suficiente para ser escrita, ni tan siquiera considerada. Entonces entro en un círculo, porque quiero poder plasmarla en líneas, pero todo se me hace suficientemente repetido como para siquiera considerarlo como opción.
  Cuando me pasa eso me siento en la cama, y escucho el ventilador y veo la oscuridad. Apoyo las manos, miro a un punto fijo, siempre al mismo, aunque no lo logre ver. Y lo único que puedo decir es que no puedo plasmar nada acá porque todo es nuevo, y no tengo palabras que describan perfectamente lo que me pasa cada vez que pienso en ella. Pero si la pienso se me vienen miles de frases que jamás se me ocurrirían decir ni tan siquiera imaginar, pero se van tan rápido que no puedo ni escucharlas. Y me refugio en letras ajenas, pero tampoco me ayudan a aclarar lo que siento.
  Y es que tengo en frente mío algo sincero, algo nuevo y que no quiero dejar de ver, y es que tengo en frente mío lo que no pensé que se podía tener. Entonces me quedo quieta, la miro, es una persona tímida que sonríe por tonterías, y eso es lo único que puedo decir cuando está presente, pero si no me tildo no soy yo, porque de lejos parece inalcanzable, y de cerca ni les cuento.
Share
Tweet
Pin
Share
No comentarios
  Recién leí: "Cariño, no llores, tú tenías mi corazón. O al menos la mejor parte."
  Porque duelen los sueños que no se cumplen, el amor que no nos corresponde, el querer a quien ya quiere a otra persona. Porque duelen las veces, las caídas, y los "nunca más" que vuelven a pasar; duelen las promesas que eran para siempre y terminaron antes. Duelen los de afuera, pero duelen adentro. Duele el dolor, duelen las decepciones, los voy-a-intentarlo que se quedan en el medio de la nada, los te-lo-dije que nos decimos cuando algo sale mal. Duele equivocarse, el no conseguir lo que queremos tener.
  Duelen las canciones con letras tristes, los recuerdos que lastiman, las lágrimas que arden y los no-puedo-parar. Duele el que no te quiso, duele el que se fue, duele el que está y no se quiere ir, el que te usa.
  Pero decime vos la diferencia entre la belleza y la tristeza. La belleza es todo eso que te hace sentir y te saca una sonrisa, y la tristeza es todo eso que te hace llorar. Las dos son igualmente importantes y una no está por encima de la otra. Porque si tuviéramos todo, si nada fuera tristeza y sólo pudiésemos ver belleza, ¿de qué te sirve? Porque no te sirve tener todo si antes no fuiste capaz de tener nada, no te sirven los no-esfuerzos si ya tenés el premio asegurado y la caída detenida. No te sirve ser feliz si no sos triste primero. Y es que hay un poco de belleza en la tristeza, porque también te hace sentir. Porque no importa si es bueno o malo, ambos se necesitan por igual. Y es que no importa lo feliz que puedas estar si no pudiste apreciar la tristeza, porque cuando no la tengas la vas a necesitar.
Share
Tweet
Pin
Share
No comentarios
Es sábado a la madrugada, y sería en vano intentar contarte las veces que pensé ó que quise escribirte y abandoné al primer intento. Ya no las recuerdo, pero cada vez que lo hago vuelven a doler.
  Intermitentes veces traté de desenrredar entre tanto revuelo tus recuerdos, pero están tan tapados que nunca los puedo encontrar. Desde el fondo pinchan, desde algún lugar al que jamás llego lastiman, y no se van, no aceptan irse.
  Intento buscar algo que te traiga de regreso, algo que me dé la posibilidad de sentirte, pero estás tan lejos que no puedo sentir nada.
  A veces percibo el frío, el mismo que sentía cuando no estabas bien. A veces siento tu olor apenas me levanto, ó cuando salgo al balcón a intentar aclarar mis pensamientos. A veces te sueño y lo siento real. Pero al fin y al cabo sólo son sensaciones que están pero que nunca te traen.
  Recuerdos tuyos me quedan pocos, con el tiempo se borraron y a veces lo agradezco, suficiente son los que tengo. Miedos tuyos tengo para regalar, esos que se impregnaron en lo más débil que pudieron encontrar cuando vos los sacaste hacia afuera.
  No me acuerdo de tu voz, no me acuerdo cómo eras, cómo tratabas a los demás, no me acuerdo de tus gestos, de cómo te reías.
  Dos veces fueron las veces que te vi después de ese día. Dos veces fueron las que sentí que se me caía el mundo encima y no podía salir. Es extraño, no puedo escribir acerca de lo que me hacés sentir pero te veo y me salen las lágrimas al instante.
  Cientos de veces esperé a que cambies, centenares de oportunidades desperdiciadas y otras tantas volviendo a lo mismo. Y no te voy a mentir, nunca fui tan feliz como cuando te fuiste. Millones las veces que reí y me sentí plena, que reí y sentí que no necesitaba nada más, que ni siquiera te necesitaba a vos. Vos no tengo idea, pero afuera de tu mundo, y del mío chiquito que te incluía sólo a vos, descubrí un montón de cosas después de que decidiste abandonarlo.
  Y no me detengo en mentirte, jamás lloré por vos desde ese día en el que nunca más fuimos iguales. Reiteradas veces intenté hacerlo, para soltar, para sacar hacia afuera lo que adentro lastimaba tanto, pero no salía nada. Ni siquiera hasta hoy, puedo estar triste por vos pero las lágrimas no se van a asomar nunca.
  Y sin rencores, pienso en por qué te extraño. De qué manera cambiaría mi vida si vos estuvieras como alguna vez estuviste. Es imposible equiparar tu presencia en mi presente, pero no tu ausencia en el futuro.
  Vos y yo no somos las mismas, yo ya no te conozco más y sé que vos seguís haciéndolo, mis miedos no cambiaron, siguen haciéndome temblar cuando aparecen y me hacen llorar cuando se quedan. Pero no me conocés más allá de mis miedos. Desconocés lo que dejaste, lo que convertiste y lo que soy. Y yo no sé si tus miedos siguen siendo los mismos que te hacían llorar, y que me hacían llorar también a mí, pero de verdad ojalá no existan, ojalá pudieras ser como siempre quisiste, como siempre quise que pudiéramos ser, vos fuerte y feliz, y yo, igual, si vos lo estabas de verdad.
Share
Tweet
Pin
Share
No comentarios
Newer Posts
Older Posts

About me

About Me

Aenean sollicitudin, lorem quis bibendum auctor, nisi elit conseat ipsum, nec sagittis sem nibh id elit. Duis sed odio sit amei.

Follow Us

  • facebook
  • twitter
  • instagram
  • Google+
  • pinterest
  • youtube

recent posts

Sponsor

Facebook

Blog Archive

  • enero 2023 (1)
  • agosto 2022 (1)
  • julio 2022 (1)
  • abril 2022 (1)
  • marzo 2022 (1)
  • agosto 2021 (1)
  • mayo 2021 (1)
  • abril 2021 (1)
  • febrero 2021 (1)
  • enero 2021 (2)
  • diciembre 2020 (2)
  • octubre 2020 (1)
  • septiembre 2020 (1)
  • agosto 2020 (2)
  • julio 2020 (1)
  • mayo 2020 (2)
  • febrero 2020 (1)
  • enero 2020 (1)
  • diciembre 2019 (2)
  • octubre 2019 (2)
  • septiembre 2019 (2)
  • agosto 2019 (1)
  • julio 2019 (1)
  • mayo 2019 (1)
  • abril 2019 (2)
  • febrero 2019 (2)
  • enero 2019 (2)
  • diciembre 2018 (3)
  • noviembre 2018 (4)
  • octubre 2018 (5)
  • septiembre 2018 (5)
  • agosto 2018 (8)
  • julio 2018 (8)
  • junio 2018 (8)
  • mayo 2018 (7)
  • abril 2018 (7)
  • marzo 2018 (5)
  • febrero 2018 (4)
  • enero 2018 (2)
  • diciembre 2017 (4)
  • noviembre 2017 (3)
  • octubre 2017 (8)
  • septiembre 2017 (7)
  • agosto 2017 (5)
  • julio 2017 (2)
  • junio 2017 (2)
  • mayo 2017 (2)
  • abril 2017 (1)
  • marzo 2017 (1)
  • febrero 2017 (4)
  • enero 2017 (2)
  • diciembre 2016 (6)
  • noviembre 2016 (9)
  • octubre 2016 (6)
  • septiembre 2016 (11)
  • agosto 2016 (6)
  • julio 2016 (10)
  • junio 2016 (4)
  • mayo 2016 (4)
  • abril 2016 (10)
  • marzo 2016 (4)
  • febrero 2016 (3)

Created with by ThemeXpose | Distributed by Blogger Templates